| Lata osiemdziesiąte XX wieku. Trwa sesja psychoterapeutyczna. Prowadzący nakłania niemłodego już pisarza Zbigniewa, aby opowiedział swoją historię... Połowa lat pięćdziesiątych . Osiemnastoletni Zbyszek mieszka pod Krakowem. Podejmuje pierwsze próby pisania wierszy, które nie spotykają się z uznaniem osób, którym je pokazuje. To także czas jego pierwszych kontaktów z kobietami, lecz tu również nie odnosi sukcesów. Do tego matka uważa go za dziwaka i zabrania mu kontynuować znajomości z dziewczętami. Pewnego dnia w ręce Zbyszka trafiają wiersze, których fragmenty spisuje po kryjomu i wysyła do krakowskiego wydawnictwa jako własne. Gdy okazuje się, że skompilował politycznie wybuchową mieszankę młodzieńczych poematów Miłosza, zyskuje podziw ze strony młodych krakowskich literatów i zostaje przyjęty do ich grona. Poznaje i zaprzyjaźnia się z młodym i nadzwyczaj utalentowanym poetą Andem, którego wyraźnie pociąga świeżość i naiwność Zbyszka. Niezaprzeczalny i niewymuszony talent oraz fascynujący i ekscentryczny sposób bycia Anda przyciągają do niego Zbyszka jak magnez. Znajomość ta całkowicie determinuje życie Zbyszka i doprowadza go do załamania nerwowego. |
